Dzięki badaniom przeprowadzonym przez BBC News, odpowiemy na najczęściej zadawane pytania. Czy właściciel nieruchomości może wyrzucić lokatora bez podania przyczyny? Landlord nie może wyeksmitować lokatora w trakcie ustalonego okresu najmu, chyba że zostana złamane warunki umowy najmu, takie jak niepłacenie czynszu lub uszkodzenie nieruchomości, lub w twojej umowie obowiązuje klauzula o zakończeniu najmu bez podania przyczyny. Jeśli pozostaniesz w domu po upływie ustalonego terminu, a właściciel nieruchomości chce abyś zwolnił lokal, musi powiadomić cię o tym co najmniej dwa miesiące wcześniej. Właściciel musi przestrzegać kilku zasad, aby zawiadomienie było ważne. Jeśli otrzymasz powiadomienie, powinieneś uzyskać poradę od niezależnego doradcy, takiego jak Citizens Advice. W Szkocji istniej prawo, według którego landlord nie może poprosić lokatorów o opuszczenie mieszkania tylko dlatego, że doszli do końca umowy najmu. Jeśli właściciel ma podstawy do eksmisji lokatora, musi powiadomić o tym z 28-dniowym wyprzedzeniem, jeśli najemca mieszkał w nieruchomości przez sześć miesięcy lub krócej, lub 84-dniowe zawiadomienie, jeżeli lokator mieszka tam dłużej niż sześć miesięcy. Tylko w przypadku, kiedy lokator dostał wyrok skazujący za przestępstwo, zawiadomienie wynosi 28 dni niezależnie od tego, jak długo przebywa w nieruchomości. Czy właściciel może podnieść czynsz w dowolnym momencie? Twój czynsz zwykle nie może zostać podwyższony, chyba że wyrazisz na to zgodę lub umowa najmu na to pozwala. Klauzula o czynszu w umowie najmu na czas określony nie będzie obowiązywać po upływie ustalonego terminu, jeżeli okres najmu stanie się „okresową ustawą”. Dzieje się tak, gdy kończy się ustalony okres, a okres najmu automatycznie trwa z miesiąca na miesiąc lub z tygodnia na tydzień – zazwyczaj w oparciu o okres płatności czynszu – do momentu powiadomienia przez właściciela. W Szkocji właściciele nieruchomości mogą podnosić czynsz raz w roku, ale muszą złożyć pisemne zawiadomienie z trzymiesięcznym wyprzedzeniem. Najemcy mogą skontaktować się z urzędnikiem ds. czynszów, jeśli uważają, że podwyżka jest zbyt wysoka. Co mogę zrobić, jeśli landlord nie wykona podstawowych napraw, nie zajmie się szkodnikami itp.? Po pierwsze, upewnij się, że nie jesteś odpowiedzialny za naprawy. Zwykle oczekuje się od lokatorów wykonywania drobnych prac konserwacyjnych, takich jak wymiana żarówki lub naprawa spowodowanych przez nich szkód. Jeśli właściciel nie wykonuje napraw, za które jest odpowiedzialny, najpierw porozmawiaj z nim, aby upewnić się, że rozumie twoje obawy. Jeśli to nie pomoże, możesz złożyć formalną skargę, pisząc list do swojego właściciela, wyjaśniając problem. Jeśli landlord nie zareaguje na takie pismo, możesz zgłosić się do najbliższego biura Citizen Advice, które może pomóc w złożeniu skargi dotyczącej napraw, które zagrażają zdrowiu i bezpieczeństwu. Niektórzy właściciele nieruchomości mogą próbować eksmitować lokatora, który narzeka na naprawy – tzw. „Eksmisję odwetową”. Istnieje pewna ochrona prawna dla najemców w takiej sytuacji, ponieważ. Eksmisja za pomocą przymusu w Szkocji jest przestępstwem. Czy właściciel może wstrzymać mój depozyt po wyprowadzce? Większość depozytów powinna być chroniona w systemie kaucji, a właściciel nie może pobierać depozytu. Landlord, który nie zdołał zabezpieczyć depozytu, może być zobowiązany do zapłacenia kary najemcy i ograniczenia związane z wypowiedzeniem. Możesz nie odzyskać pełnej kwoty swojego depozytu, jeśli na przykład jesteś winien czynsz, uszkodziłeś nieruchomość lub zgubiłeś czy uszkodziłeś przedmioty będące na wyposażeniu domu. Właściciele nie powinni pobierać opłat za rozsądne zużycie rzeczy takich jak dywan, meble czy inne rzeczy podlegające zużyciu. Jak długo trzeba czekać na kaucję? Jeśli twój depozyt jest w systemie kaucji, powinieneś otrzymać całość kwoty w ciągu 10 dni od uzgodnienia wszelkich potrąceń ze swoim landlordem. Jeśli Twój depozyt nie jest chroniony, zwróć się o pomoc do Citizens Advice w sprawie odzyskania depozytu za pośrednictwem sądu. Twój właściciel może również zapłacić ci karę za brak zabezpieczenia twojego depozytu. Więcej na BBC News /

Jak wyrzucić dorosłego syna z mojego mieszkania własnościowego? Syn za nic nie płaci, robi awantury, sprowadza pijanych gości. Obowiązek alimentacyjny względem dorosłego syna W pierwszej kolejności odnieść należy się do kwestii alimentowania syna. Żaden z przepisów nie wskazuje bowiem granicy wiekowej z której wystąpieniem uchylony jest obowiązek alimentacyjny względem dziecka. Proszę bowiem zwrócić uwagę na przepis art. 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgodnie z którym rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie, chyba że dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania. Pełnoletni syn nie chce się wyprowadzić W drugiej kolejności wyraźnie podkreślić należy, iż to Panu jako właścicielowi przysługuje roszczenie o wydanie zajętej nieruchomości. Z uwagi na fakt, iż syn nie płaci za nic, mamy do czynienia z umową użyczenia. Choć umowa ta nigdy nie została zawarta na piśmie, nie oznacza, że nie obowiązuje. Przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Biorący do używania ponosi zwykłe koszty utrzymania rzeczy użyczonej. Jeżeli poczynił inne wydatki lub nakłady na rzecz, stosuje się odpowiednio przepisy o prowadzeniu cudzych spraw bez zlecenia. Zgodnie z art. 715 Kodeksu cywilnego jeżeli umowa użyczenia została zawarta na czas nieoznaczony, użyczenie kończy się, gdy biorący uczynił z rzeczy użytek odpowiadający umowie albo gdy upłynął czas, w którym mógł ten użytek uczynić. Zobacz również: Pozew o eksmisję dorosłego syna wzór Wypowiedzenie umowy użyczenia i eksmisja dorosłego syna Z uwagi na przedstawiony przez Pana stan faktyczny, a w szczególności biorąc pod uwagę zachowanie syna, w każdym momencie może Pan wypowiedzieć umowę użyczenia. Umowa użyczenia winna być wypowiedziana z wyprzedzeniem na 1 miesiąc naprzód. Później będzie Panu przysługiwało prawo wystąpienia do Sądu z pozwem o eksmisję. Wyraźnie przy tym podkreślić należy, że meldunek syna w żaden sposób nie wpływa na prawo do lokalu. W wyroku nakazującym opróżnienie lokalu sąd orzeka o uprawnieniu do otrzymania lokalu socjalnego bądź o braku takiego uprawnienia wobec osób, których nakaz dotyczy. Obowiązek zapewnienia lokalu socjalnego ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opróżnieniu. Sąd nie może orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu socjalnego wobec: kobiety w ciąży, małoletniego, niepełnosprawnego w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414, z późn. zm.)lub ubezwłasnowolnionego oraz sprawującego nad taką osobą opiekę i wspólnie z nią zamieszkałą, obłożnie chorych, emerytów i rencistów spełniających kryteria do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoby posiadającej status bezrobotnego, osoby spełniającej przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały– chyba że osoby te mogą zamieszkać w innym lokalu niż dotychczas używany. Reasumując, Pana prawem jest wypowiedzenie synowi umowy użyczenia, która z braku zachowania formy pisemnej obowiązuje w dniu dzisiejszym. W przypadku nieopuszczenia lokalu w terminie przysługuje Panu uprawnienie do żądania wydania lokalu poprzez jego opuszczenie ze wszystkimi prawami i rzeczami reprezentującymi syna. Wymiana zamków przed eksmisją upoważni Pana syna do założenia sprawy o naruszenie posiadania, bowiem pomimo zajmowania lokalu wbrew Pana woli ma do niego prawo, dopóty nie będzie wyroku eksmisyjnego. W każdym momencie może Pan zmienić zamki w drzwiach, ale musi się Pan liczyć z możliwością oddania sprawy do sądu, tj. o naruszenie posiadania. Przeciwko temu, kto samowolnie naruszył posiadanie, jak również przeciwko temu, na czyją korzyść naruszenie nastąpiło, przysługuje posiadaczowi roszczenie o przywrócenie stanu poprzedniego i o zaniechanie naruszeń. Roszczenie to nie jest zależne od dobrej wiary posiadacza ani od zgodności posiadania ze stanem prawnym, chyba że prawomocne orzeczenie sądu lub innego powołanego do rozpoznawania spraw tego rodzaju organu państwowego stwierdziło, że stan posiadania powstały na skutek naruszenia jest zgodny z prawem. Roszczenie wygasa, jeżeli nie będzie dochodzone w ciągu roku od chwili naruszenia. Stan opisany w pkt od 1 do 6 będzie oceniany na dzień sprawy, a nie na dzień dzisiejszy. Zobacz również: Wymeldowanie dorosłego dziecka Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼

Katarzyna Rostkowska2017-12-22 06:00redaktor 06:00Od 1 listopada do 31 marca trwa okres ochronny, podczas którego nie usuwa się z mieszkania osób mających orzeczony wyrok eksmisji. Jednak od tej zasady są wyjątki. Na bruk mogą trafić osoby stosujące przemoc w rodzinie, nieposiadające tytułu prawnego do zajmowanego lokalu czy będące stroną umowy najmu instytucjonalnego. Eksmisja jest najpoważniejszą konsekwencją zadłużenia mieszkania, nie stosowania się do określonych norm społecznych oraz przepisów prawa. Może stanowić jedno z najboleśniejszych doświadczeń życiowych, dlatego warto dowiedzieć się o niej jak najwięcej. Sprawdzamy, komu grozi eksmisja na bruk, którym osobom przysługuje lokal zastępczy oraz jakie środki muszą zostać podjęte, aby usunąć lokatora z mieszkania. Co to jest eksmisja na bruk? Potoczne „eksmisja na bruk” oznacza usuniecie właściciela lub najemcy z mieszkania bez zapewnienia mu lokalu zastępczego. – Eksmisji na bruk nie jest pojęciem określonym przez ustawodawcę, jednak przyglądając się ustawie o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy oraz o zmianie kodeksu cywilnego można z niej wywnioskować, że jest to sytuacja, w której osoba zmuszona jest do opróżnienia lokalu z tytułu braku uprawnienia do niego bez wskazania jakiegokolwiek innego pomieszczenia zastępczego, w którym mogłaby przebywać – wyjaśnia Jakub Zadworny, aplikant radcowski, Contrahendo Kancelaria Prawnicza. Kiedy eksmisja na bruk nie jest możliwa? Eksmisji nie wykonuje się od 1 listopada do 31 marca włącznie. Ochroną w tym okresie objęte są osoby, którym nie wskazano lokalu tymczasowego. Kiedy następuje eksmisja, mimo okresu ochronnego? W okresie ochronnym, tj. od 1 listopada do 31 marca, nie przeprowadza się "eksmisji na bruk", od tej zasady są jednak wyjątki. Zgodnie z art. 17 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie kodeksu cywilnego, powodem usunięcia lokatora z mieszkania może być stosowanie przemocy w rodzinie, wykraczanie w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, niewłaściwe zachowanie czyniące uciążliwym korzystanie z innych lokali w budynku albo zajęcie lokalu bez tytułu prawnego. Dodatkowo ochrona nie obejmuje strony umowy najmu okazjonalnego. – Z istoty najmu na podstawie instytucji najmu okazjonalnego wynika, iż najemca oświadcza, że posiada lokal, w którym może zamieszkać. W takich przypadkach nie przysługuje tej osobie również prawo do pomieszczenia tymczasowego – art. 25 d ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy oraz o zmianie kodeksu cywilnego. Ponadto prawo do pomieszczenia zastępczego nie przysługuje również, gdy dłużnik został zobowiązany do opróżnienia tymczasowego pomieszczenia oraz gdy dłużnik został zobowiązany do opróżnienia lokalu zajmowanego na podstawie umowy najmu instytucjonalnego – informuje Jakub Zadworny. Kto jest objęty bezwzględną ochroną przed eksmisją? Wykonanie eksmisji może zostać przeprowadzone wyłącznie na podstawie wyroku sądowego. Sąd określa również, czy danej osobie przysługuje prawo do lokalu zamiennego czy socjalnego. Są jednak grupy, wobec których nie można orzec o braku uprawnienia do otrzymania lokalu zastępczego, co oznacza, że nie mogą zostać wyrzucone na bruk: kobiety w ciąży, małoletni, niepełnosprawni, ubezwłasnowolnieni (całkowicie, jak i częściowo) oraz osoby sprawujące nad nimi opiekę i wspólnie z nią zamieszkujący, obłożnie chorzy, emeryci i renciści spełniający wymagania do otrzymania świadczenia z pomocy społecznej, osoby mające status bezrobotnego, osoby, które spełniają przesłanki określone przez radę gminy w drodze uchwały. Komu przysługuje lokal zastępczy? Wymienionym powyżej grupom osób sąd z urzędu nadaje uprawnienie do otrzymania lokalu zastępczego (na podstawie art. 14 ust. 4 ustawy o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy oraz o zmianie kodeksu cywilnego). Może jednak nadać takie uprawnienie również innym osobom, biorąc pod uwagę dotychczasowy sposób korzystania przez nie z lokalu oraz ich szczególną sytuację materialną i rodzinną. Co to jest lokal socjalny i zamienny? Lokal socjalny jest lokalem nadającym się do zamieszkania, jednak może być o obniżonym standardzie, którego powierzchnia na jednego członka gospodarstwa domowego najemcy nie może być niższa niż 5 mkw., a w przypadku jednoosobowego gospodarstwa – 10 mkw. Do lokalu musi być doprowadzony prąd i zapewnione ogrzewanie. Warunkiem jest również dostęp do bieżącej wody oraz kuchni i łazienki, które mogą znajdować się w na zewnątrz lokalu, stanowiąc części wspólne. Natomiast lokalem zamiennym, wg art. 2 ust. 1 pkt. 6 ustawy o ochronie praw lokatorów, jest mieszkanie znajdujące się w tej samej miejscowości, w której jest dotychczasowe miejsce zamieszkania. Lokal powinien być wyposażony w co najmniej takie urządzenia techniczne, w jakie był w wyposażony zajmowany lokal oraz jego powierzchnia nie powinna odbiegać od dotychczasowej. Przede wszystkim na jednego członka gospodarstwa domowego powinno przypada 10 mkw. powierzchni łącznej pokoi, natomiast w przypadku gospodarstwa jednoosobowego 20 mkw. Komu przysługuje lokal socjalny oraz zamienny? Lokale socjalne oraz zamienne przyznawane są w uzasadnionych przepisami sytuacjach. W ich przypadku zastosowanie ma ustawa o ochronie praw lokatorów. Są one wykorzystywane w celu zaspokajania potrzeb mieszkaniowych, między innymi osób eksmitowanych. Gminy zapewnią lokale socjalne i zamienne, wykorzystując do tego celu mieszkaniowy zasób gminy. Lokal socjalny przysługuje wówczas, gdy tak stanowi orzeczenie sądu dotyczące osoby eksmitowanej, natomiast lokal zamienny jest przeważnie dostarczany przez właściciela mieszkania swojemu lokatorowi, gdy: właściciel wypowiedział lokatorowi najem z zachowaniem półrocznego okresu wypowiedzenia na koniec miesiąca kalendarzowego i tylko, gdy sam zamierza zamieszkać w wynajmowanym lokalu, w przypadku koniecznej naprawy lokalu – tj. np. konieczności opróżnienia lokalu w związku z remontem lokalu. Wtedy to właściciel przez okres roku jest zobowiązany do zapewnienia najemcy lokalu zamiennego. Po upływie tego czasu właściciel powinien udostępnić lokatorowi naprawiony lokal. Oczywiście wszystko to dotyczy sytuacji, gdy lokator ma do niego tytuł prawny. Ponadto czynsz za lokal zamienny nie może być wyższy od wysokości czynszu dotychczasowego, gdy gmina wypowiedziała lokatorowi umowę najmu z sześciomiesięcznym okresem wypowiedzenia w związku z planem sprzedaży lokali zawartym w wieloletnim programie gospodarowania mieszkaniowym zasobem gminy. Eksmisja - kto zapewnia lokal zastępczy? W przypadku orzeczenia przez sąd o opróżnieniu lokalu, powinien on wskazać, czy osobie eksmitowanej przysługuje prawo do lokalu socjalnego bądź zamiennego. Jeśli tak, obowiązek zapewnienia mieszkania ciąży na gminie właściwej ze względu na miejsce położenia lokalu podlegającego opuszczeniu. Kiedy grozi eksmisja? Najczęściej spotykaną w praktyce przyczyną eksmisji jest zaleganie z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu. Należy pamiętać, że jeśli lokator zalega z płatnościami, co najmniej trzy pełne okresy rozliczeniowe, właściciel ma prawo pisemnie powiadomić go o zamiarze wypowiedzenia najmu, przy czym ma obowiązek wyznaczyć dodatkowy termin do uregulowania zaległości. Dodatkowo wypowiedzenie umowy grozi w sytuacji rozporządzania mieszkaniem bez zgody właściciela, tj. dochodzi do wynajęcia, podnajęcia lub oddania do bezpłatnego używania lokalu osobom trzecim. Kolejnym dopuszczalnym powodem rozwiązania stosunku prawnego, którego konsekwencją może być eksmisja, jest sytuacja, w której osoba używa lokalu wymagającego opróżnienia w związku z koniecznością rozbiórki lub remontu budynku. Eksmisji mieszkańca może zażądać inny lokator lub właściciel lokalu znajdującego się w tym samym budynku. Może być to podyktowane rażącym i uporczywym łamaniem porządku domowego, które utrudnia korzystanie z innych lokali znajdujących się w danym budynku. Możliwa jest także eksmisja małżonka lub partnera zgłaszana przez współlokatora. Podstawą do wytoczenia powództwa jest rażące zachowanie, które uniemożliwia wspólne zamieszkiwanie, tj. naruszanie porządku domowego, znęcanie się nad rodziną. Do eksmisji współlokatora może również dojść w wyniku postępowania rozwodowego. Jak eksmitować lokatora? W przypadku najemcy pierwszą czynnością jest wypowiedzenie umowy najmu. Następnie, aby eksmitować lokatora (najemcę/ właściciela), konieczne jest złożenie we właściwym dla miejsca zamieszkania osoby eksmitowanej sądzie rejonowym pozwu o eksmisję. – W przypadku gdy sąd zgodzi się ze stanowiskiem wnoszącego pozew co do konieczności eksmisji, orzeknie o opróżnieniu lokalu. Sąd w swoim wyroku również orzeka o uprawnieniu do lokalu socjalnego lub o jego braku na mocy ustawy o ochronie praw lokatorów – tłumaczy Jakub Zadworny, aplikant radcowski. Kolejnym krokiem jest skierowanie sprawy do komornika, który na podstawie prawomocnego orzeczenia sądu wykonuje nakaz eksmisji. Może usunąć mieszkańca w terminie wskazanym w wezwaniu do opuszczenia danego lokalu. Jest to jednak możliwe pod warunkiem, że osoba eksmitowana posiada prawo do innego lokalu, w którym może zamieszkać. W przypadku braku takiego tytułu komornik może wykonać eksmisję dopiero, gdy właściwa gmina na jego wniosek, wskaże zastępcze pomieszczenie, na co ta ma 6 miesięcy. Jeśli termin zostanie przekroczony, komornik może umieścić eksmitowanego do schroniska, noclegowni lub innej placówki wskazanej przez gminę. Natomiast w sytuacji, gdy eksmitowany nie jest upoważniony do otrzymania lokalu tymczasowego, komornik nie ma obowiązku oczekiwania na wskazanie przez gminę pomieszczenia socjalnego/zamiennego. – Komornik wyznacza lokatorowi termin, w którym ma opuścić lokal. Jeżeli najemca tego nie uczyni, komornik może zastosować środki przymusu – informuje Agnieszka Grzywka-Kulas, adwokat. Eksmisja i co dalej? Czy długi są anulowane? Opróżnienie zadłużonego lokalu (dobrowolne lub drodze eksmisji przeprowadzonej przez komornika) nie anuluje zadłużenia. Nadal na osobie eksmitowanej ciąży zobowiązanie do spłaty długu, pomimo iż odebrano jej mieszkanie. Jakie zmiany wprowadza nowelizacja ustawy o ochronie praw lokatorów, a dokładnie rozdział dotyczący najmu instytucjonalnego? W podpisanej w sierpniu 2017 r. nowelizacji ustawy, znalazł się rozdział o najmie instytucjonalnym mówiącym o eksmisji bez prawa do lokalu zastępczego lub socjalnego. Dokładanie chodzi o zapis, zgodnie z którym do umowy najmu instytucjonalnego załącza się oświadczenie najemcy, w formie aktu notarialnego, w myśl którego lokator w przypadku nakazu opróżnienia mieszkania nie będzie rościł prawa do lokalu zastępczego lub tymczasowego. – Zmiany wprowadziły prawo właściciela lokalu do bezwzględnej eksmisji lokatora. (…) Do wypowiedzenia umowy najmu może jednak dojść wówczas, gdy najemca używa lokalu w sposób sprzeczny z umową lub niezgodnie z przeznaczeniem, zalega z czynszem za 3 miesiące (pomimo wyznaczenia dodatkowego miesiąca na spłatę należności) oraz wynajął lub oddał do bezpłatnego używania lokal bez pisemnej zgody właściciela. Przypadek zalegania z płatnościami czynszu został przez ustawodawcę dodatkowo ograniczony względem umów najmu z docelowym przeniesieniem własności. W ich przypadku możliwe jest potrącanie zaległego czynszu z rat wpłaconych na poczet ceny mieszkania. Chroni to najemców przed uzależnieniem ich sytuacji od uznaniowej decyzji wynajmującego – Agnieszka Grzywka-Kulas, adwokat. Co to jest najem instytucjonalny? Umowę najmu instytucjonalnego może zawierać osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niebędąca osoba prawną, która prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania lokali. Najem instytucjonalny zastąpił dotychczas stosowany najem okazjonalny dla przedsiębiorców, aby jednak mieć do czynienia z tego typu umową należy spełnić poniższe formalności: zawrzeć umowę najmu na czas oznaczony, załączyć do umowy oświadczenie najemcy w formie aktu notarialnego, w którym najemca dobrowolnie poddał się egzekucji i zobowiązał do opróżnienia i wydania lokalu używanego na podstawie umowy najmu instytucjonalnego. Najem instytucjonalny likwiduje potrzebę uzyskania od najemcy wskazania innego lokalu, do którego ten miałby się wprowadzić po zakończeniu umowy najmu oraz złożenia oświadczenia właściciela innej nieruchomości o przyjęciu najemcy pod swój dach. Dodatkowo wprowadza ograniczenie co do wysokości kaucji, która maksymalnie może wynosić trzykrotność miesięcznego czynszu za dany lokal, obliczonego według stawki obowiązującej w dniu zawarcia umowy. Wydłużono również termin do spełnienia żądania o opróżnienia lokalu przez najemcę, po zakończonej umowie najmu, do 14 dni (osoby fizyczne wynajmując mieszkanie w ramach najmu okazjonalnego nadal będą mogły żądać opuszczenia lokalu w ciągu 7 dni od otrzymania wezwania). Jakie skutki dla lokatorów przyniosą nowe przepisy o najmie instytucjonalnym? Lokatorzy w przypadku najmu instytucjonalnego będą pozbawieni ochrony przed bezdomnością między innymi w razie kłopotów zdrowotnych czy finansowych. Przepisy zezwalają bowiem na eksmisję bez wyroku sądu i prawa do lokalu socjalnego lub tymczasowego. Ma to ułatwić właścicielom lokali pozbywanie się uciążliwych lokatorów. Inną zmianą jest wprowadzenie maksymalnej wysokości kaucji pobieranej od lokatorów. – Wprowadzenie nowych przepisów w ustawie, co do kaucji, może powodować zbyt niską kwotę zabezpieczenia w przypadku lokali o wysokim standardzie, co może budzić niepokój wynajmującego. Z kolei, co do kwestii dotyczącej zobowiązania się do poddania egzekucji bez konieczności wskazywania lokalu, do którego prawo ma najemca, powoduje w swej istocie wyrzucenie na bruk najemcy – podkreśla Jakub Zadworny, aplikant radcowski. Źródło:

ludzie zastanowcie sie co wy piszecie,mieszkam sama z dziecmi nic zlego nie robie a to ze dzieci biegaja to chyba rzecz normalna,pytam tylko co mi grozi,niewiem po co te glupie komentaze typu MEGACWANIAK,zenada Dlatego właśnie z Lewanną drwimy z głupich komentarzy. Bo jak ktoś nie ma nic merytorycznego do powiedzenia to lepiej żeby się nie może nastąpić jedynie w przypadkach określonych w ustawie o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu Cywilnego:Art. Jeżeli lokator jest uprawniony do odpłatnego używania lokalu, wypowiedzenie przez właściciela stosunku prawnego może nastąpić tylko z przyczyn określonych w ust. 2–5 oraz w art. 21 ust. 4 i 5 niniejszej ustawy. Wypowiedzenie powinno być pod rygorem nieważności dokonane na piśmie oraz określać przyczynę Nie później niż na miesiąc naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, jeżeli lokator:1) pomimo pisemnego upomnienia nadal używa lokalu w sposób sprzeczny z umową lub niezgodnie z jego przeznaczeniem lub zaniedbuje obowiązki, dopuszczając do powstania szkód, lub niszczy urządzenia przeznaczone do wspólnego korzystania przez mieszkańców albo wykracza w sposób rażący lub uporczywy przeciwko porządkowi domowemu, czyniąc uciążliwym korzystanie z innych lokali, lub 2) jest w zwłoce z zapłatą czynszu lub innych opłat za używanie lokalu co najmniej za trzy pełne okresy płatności pomimo uprzedzenia go na piśmie o zamiarze wypowiedzenia stosunku prawnego i wyznaczenia dodatkowego, miesięcznego terminu do zapłaty zaległych i bieżących należności, lub3) wynajął, podnajął albo oddał do bezpłatnego używania lokal lub jego część bez wymaganej pisemnej zgody właściciela, lub 4) używa lokalu, który wymaga opróżnienia w związku z koniecznością rozbiórki lub remontu budynku, z zastrzeżeniem art. 10 ust. Właściciel lokalu, w którym czynsz jest niższy niż 3 % wartości odtworzeniowej lokalu w skali roku, może wypowiedzieć stosunek najmu:1) z zachowaniem sześciomiesięcznego terminu wypowiedzenia, z powodu niezamieszkiwania najemcy przez okres dłuższy niż 12 miesięcy;2) z zachowaniem miesięcznego terminu wypowiedzenia, na koniec miesiąca kalendarzowego, osobie, której przysługuje tytuł prawny do innego lokalu położonego w tej samej miejscowości, a lokator może używać tego lokalu, jeżeli lokal ten spełnia warunki przewidziane dla lokalu Nie później niż na pół roku naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny, o ile zamierza zamieszkać w należącym do niego lokalu, jeżeli lokatorowi przysługuje tytuł do lokalu, w którym może zamieszkać w warunkach takich, jakby otrzymał lokal zamienny, lub jeżeli właściciel dostarczy mu lokal zamienny. W lokalu zamiennym wysokość czynszu i opłat, z wyjątkiem opłat niezależnych od właściciela, musi uwzględniać stosunek powierzchni i wyposażenia lokalu zamiennego do lokalu Nie później niż na 3 lata naprzód, na koniec miesiąca kalendarzowego, właściciel może wypowiedzieć stosunek prawny lokatorowi, o ile zamierza zamieszkać w należącym do niego lokalu, a nie dostarcza mu lokalu zamiennego i lokatorowi nie przysługuje prawo do lokalu, o którym mowa w ust. Jeżeli właściciel, który wypowiedział stosunek prawny na podstawie przepisu ust. 5, nie zamieszkał w swoim lokalu lub zaprzestał w nim zamieszkiwać przed upływem pół roku od ustania wypowiedzianego stosunku prawnego, lokator jest uprawniony, według swojego wyboru, bądź do powrotu do lokalu na dotychczasowych warunkach bądź do żądania od właściciela zapłaty różnicy w czynszu i w opłatach, które płaci obecnie, w stosunku do tych, które płacił w ramach wypowiedzianego stosunku prawnego za okres jednego roku. Koszty przeprowadzki lokatora do lokalu ponosi Przepisy ust. 4–6 stosuje się, jeżeli w lokalu właściciela ma zamieszkać jego pełnoletni zstępny, wstępny lub osoba, wobec której właściciel ma obowiązek alimentacyjny. Wypowiedzenie stosunku prawnego, pod rygorem nieważności, powinno wskazywać osobę mającą zamieszkać w lokalu W wypadku stosunków prawnych, które nie ustają przez wypowiedzenie, a w szczególności w wypadku spółdzielczego prawa do lokalu, nie jest dopuszczalne ustanie stosunku prawnego w sposób i z przyczyn mniej korzystnych dla lokatora niż to wynika z przepisów tego W wypadku określonym w ust. 2 pkt 4 lokatorowi przysługuje prawo do lokalu zamiennego. Obowiązek zapewnienia lokalu zamiennego oraz pokrycia kosztów przeprowadzki spoczywa na właścicielu budynku, z zastrzeżeniem art. Z ważnych przyczyn, innych niż określone w ust. 2, właściciel może wytoczyć powództwo o rozwiązanie stosunku prawnego i nakazanie przez sąd opróżnienia lokalu, jeżeli strony nie osiągnęły porozumienia co do warunków i terminu rozwiązania tego Wypowiedzenie najmu w zasobach towarzystwa budownictwa społecznego może nastąpić także na podstawie art. 30 ust. 5 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego ( z 2000 r. Nr 98, poz. 1070, z późn. zm.).12. Jeżeli lokatorem, któremu właściciel wypowiada stosunek prawny na podstawie ust. 5, jest osoba, której wiek w dniu otrzymania wypowiedzenia przekroczył 75 lat, a która po upływie terminu, o którym mowa w ust. 5, nie będzie posiadała tytułu prawnego do innego lokalu, w którym może zamieszkać, ani nie ma osób, które zobowiązane są wobec niej do świadczeń alimentacyjnych, wypowiedzenie staje się skuteczne dopiero w chwili śmierci lokatora; przepisów art. 691 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

Pewnie wielu właścicieli mieszkań, którzy zdecydowali się oddać w najem swoje cztery kąty, nie raz żałowało swojej decyzji. Często zdarza się tak, że domownicy nie płacą w terminie czynszu lub wcale nie poczuwają się do regulowania opłat. Ponadto niszczą nie swoje mienie lub używają domostwa w sposób sprzeczny z zapisami umowy. Nie wiesz, czy można wyrzucić problematycznego lokatora z mieszkania? Postaramy się przedstawić wszystkie możliwości w poniższym artykule. Po czyjej stronie leży wina? Chcielibyśmy zaznaczyć, że to nie zawsze po stronie tymczasowego mieszkańca leży wina zakończenia umowy najmu. Co prawda w tym artykule skupimy się na niepoprawnym zachowaniu najemcy i na tym, w jaki sposób pozbyć się go z domostwa. Jednak należy zaznaczyć, że często to właściciel jest winien rozwiązaniu współpracy. Zdarzają się przypadki, w których to gospodarze domów utrudniają życie gościom. Mowa tutaj o niezapowiedzianych wizytach, które mogą być uciążliwe, czy też o naruszaniu dóbr osobisty, czyli o przeszukiwaniu rzeczy najemcy. Takie zachowania doprowadzają do nerwowych sytuacji, które w praktyce sprowadzają się do wypowiedzenia umowy przez lokatora. Dlatego, zanim zdecydujemy się na jego wyrzucenie, zastanówmy się, czy to nie przez nasze nieodpowiednie praktyki stał się on uciążliwy. Chcąc pozbyć się sublokatora z czterech kątów, trzeba tego dokonać zgodnie z prawem. Pierwszą czynnością jest powiadomienie go o chęci rozwiązania umowy, czyli dostarczenie mu wypowiedzenia. Jeżeli najemca zgodzi się na polubowne zakończenie sprawy, a następnie na wyprowadzkę z zachowaniem odpowiedniego terminu, to jest to koniec naszej współpracy. Mogłoby się wydawać, że nie ma tu nic trudnego – a jednak jest. Jak pozbyć się uciążliwego lokatora? Przypadki, w których najemcy bezproblemowo opuszczają mieszkanie, zdarzają się bardzo rzadko. Jeżeli chcesz rozwiązać umowę z osobą, która od długiego czasu nie płaci czynszu, bądź jest nieuczciwa, czy też zwyczajnie kłopotliwa, to musisz się liczyć z trudnościami. Przede wszystkim, skoro użytkownik Twojego gniazdka, nie przestrzega ustalonych zasad i zalega z opłatami, to z pewnością jest to ktoś wyrachowany i będzie starać się utrudnić Ci życie na wszystkie możliwe sposoby. Wręczenie wypowiedzenia nie będzie tutaj wystarczające. Jeżeli minął już termin wyznaczony na wyprowadzkę, a nasz gość nadal nie opuścił kwatery, to wtedy możemy cierpliwie czekać, albo skierować wniosek o eksmisję do sądu. Czy sprawa w sądzie będzie wystarczająca? Władza sądownicza zbada sprawę, a następnie wyda sprawiedliwy wyrok. Jeżeli rzeczywiście rozwiązanie umowy jest konieczne, to sąd stanie po stronie właściciela mieszkania i zasądzi o eksmisji. Jednak to nadal nie jest koniec Twoich problemów. Po zakończeniu sprawy musisz uzyskać klauzulę wykonalności, która pozwoli na wyrzucenie lokatora z domostwa. Po otrzymaniu klauzuli należy udać się do komornika, który przeprowadzi eksmisję. Jest to już ostatni krok do pozbycia się Twojego najemcy. Jednak należy wiedzieć, że egzekutor nie wyeksmituje mieszkańca, do momentu aż ten nie wskaże miejsca swojego tymczasowego zamieszkania. Jest to kolejne utrudnienie, a taki stan rzeczy może trwać nawet do 6 miesięcy. Dokładnie tyle ustawowo wynosi termin na znalezienie nowego lokum przez pozwanego. Jeżeli po upływie tego czasu nie znajdzie on dla siebie miejsca, to komornik może przymusowo go usuną i skierować do schroniska lub innej kwatery tego typu. Cała procedura pozbywania się trudnego mieszkańca z budynku może trwać bardzo długo, nawet kilka lat. Jest to spowodowane tym, że każda pojedyncza czynności wymaga czasu. Pierwsze miesiące upłyną w oczekiwaniu na proces. Kilkanaście kolejnych może ciągnąć się cała batalia w sądzie, gdyż pozwanemu przysługuje odwołanie od zasądzonego wyroku. Natomiast po finalnym wygraniu sprawy, jeszcze ustawowe 6 miesięcy na działania komornika. Jeżeli uciążliwy domownik nie odwoła się do sądu wyższej instancji, to może uda się zamknąć cały proces w rok. W innym przypadku nie ma takiej możliwości, trzeba uzbroić się w cierpliwość i dalej znosić niechcianego gościa w budynku. Jak uchronić się przed problemowymi lokatorami? Jest rozwiązanie, które pozwoli zaoszczędzić sobie nerwów. Chcielibyśmy Ci przybliżyć niecodzienną formę umowy najmu. Z nią na pytanie – czy można wyrzucić lokatora z mieszkania? – zawsze odpowiemy TAK! Chodzi o najem okazjonalny, który najprościej jest zawrzeć u notariusza w obecności przyszłych mieszkańców. Wymaga się, aby najemca sporządził w formie aktu notarialnego oświadczenie, w którym zgodzi się na eksmisję i opuści lokal, jeżeli jego właściciel tego zażąda. Ponadto gość musi wskazać miejsce, w którym zamieszka w przypadku jego wyrzucenia. Co Ci to daje? Pewność, że nie będziesz musiał się męczyć z problematycznym domownikiem. Po wypowiedzeniu umowy, użytkownik domostwa musi je opuścić – zobowiązał się do tego u notariusza. Chcielibyśmy, aby żaden posiadacz nieruchomości nigdy nie był zmuszony do walki o swoje mienie w sądzie. Dlatego życzymy samych rozsądnych i ułożonych gości. Mamy nadzieję, że nasz artykuł rozwiał wszelkie wątpliwości i dowiedziałeś się, jak i czy w ogóle możesz wyrzucić lokatora z mieszkania. SummaryArticle NameCzy można wyrzucić lokatora z mieszkania?DescriptionTwoje mieszkanie wynajmuje uciążliwy lokator i nie wiesz, czy możesz się go pozbyć? Podpowiemy co zrobić w naszym artykule, zapraszamy do

2015Syndyk masy upadłości jest tym organem postępowania upadłościowego, z którym upadły konsument będzie miał najczęściej do czynienia. To w zasadzie od jego postawy zależy jak uciążliwym i dotkliwym będzie dla upadłego konsumenta przebieg całego postępowania. Z dniem ogłoszenia upadłości konsumenckiej syndyk przejmuje bowiem od upadłego konsumenta zarząd całym jego majątkiem, który wchodzi w skład masy upadłości i przystępuje do jego likwidacji. Pod kątem powyższych zadań przepisy określają obowiązki syndyka, które w związku z licznymi prośbami czytelników bloga postaram się przybliżyć w dzisiejszym obowiązki syndykaOsoba syndyk wyznaczana jest przez sąd upadłościowy już w samym postanowieniu o ogłoszeniu upadłości konsumenckiej. Syndyk niezwłocznie po rozpoczęciu swojej funkcji obowiązany jest kolejno do:objęcia majątku upadłego konsumenta – upadły konsument oraz każda osoba, u której znajdują się składniki jego majątku zobowiązana jest dobrowolnie przekazać go syndykowi. Wykonanie tego obowiązku upadły potwierdza w formie oświadczenia na piśmie, które składane jest sędziemu-komisarzowi. W razie „oporu” wprowadzenie syndyka w majątek upadłego konsumenta nastąpi przy pomocy komornika zarządu majątkiem upadłego konsumenta – zarząd majątkiem upadłego konsumenta obejmuje w szczególności: sprawowanie nad nim bieżącej pieczy, kontrolowanie i regulowanie kosztów jego utrzymania, przygotowanie do go przed zniszczeniem, uszkodzeniem lub zabraniem – chodzi tu o zorganizowanie i przedsięwzięcie takich czynności jak np.: ubezpieczenie majątku od ognia i zdarzeń losowych, przeprowadzenie kontroli nieruchomości pod kątem jej zabezpieczenia przed wejściem osób trzecich, przeprowadzenie niezbędnych remontów i majątku upadłego konsumenta – wprawdzie możliwe jest to dopiero po złożeniu przez syndyka spisu inwentarza wraz z oszacowaniem, jednakże już wcześniej syndyk może podjąć czynności przygotowawcze, np.: uporządkować stan prawny nieruchomości, znieść współwłasności, przekształcić użytkowania wieczystego we zadania syndykaCelem realizacji powyższych ogólnych obowiązków syndyk podejmuje niezbędne czynności celem ujawnienia postanowienia o ogłoszeniu upadłości w księdze wieczystej oraz w innych księgach i rejestrach, do których wpisany jest majątek upadłego;2) zawiadamia o upadłości tych wierzycieli, których adresy są znane na podstawie ksiąg upadłego;3) zawiadomienie o upadłości komornika ogólnej właściwości upadłego;4) zawiadamia placówki pocztowe w rozumieniu ustawy z dnia 23 listopada 2012 r. – Prawo pocztowe ( poz. 1529) o ogłoszeniu upadłości;5) zawiadamia o upadłości banki i instytucje, z którymi upadły zawarł umowę o udostępnienie skrytki sejfowej albo złożył pieniądze lub inne przedmioty;6) wzywa przedsiębiorstwa przewozowe, przedsiębiorstwa spedycyjne i domy składowe, w których znajdują się lub mogą znajdować się towary należące do upadłego lub przesyłki do niego adresowane, o przekazanie syndykowi przesyłek lub towarów oraz aby nie wykonywały poleceń kierowanych do nich przez upadłego;7) zwraca się do naczelnika urzędu skarbowego właściwego dla upadłego z wnioskiem o udzielenie informacji dotyczących upadłego, mających wpływ na ocenę jego sytuacji majątkowej, w szczególności dotyczących okoliczności powodujących powstanie po stronie upadłego obowiązku podatkowego w okresie pięciu lat przed dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości;8) zasięga informacji w Krajowym Rejestrze Sądowym, czy upadły jest wspólnikiem spółek handlowych, jak również czy w okresie dziesięciu lat przed dniem zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości sprawował funkcję członka organu spółek handlowych i czy w stosunku do tych spółek ogłoszono upadłość;9) wytaczanie powództw o uznanie za bezskuteczne czynności prawnych podjętych przez upadłego ze szkodą dla wierzycieli;10) prowadzi postępowania sądowe i administracyjne dotyczące wierzytelności podlegających zgłoszeniu do masy upadłości;11) sporządza listę wierzytelności;12) sporządza spis inwentarza i dokonuje oszacowania składników masy upadłości oraz sporządza plan likwidacji masy powyższe obowiązki są wykonywane pod nadzorem sędziego-komisarza, który zakreśla syndykowi termin wykonania poszczególnych zadań. Poniżej treść przykładowego zarządzenia sędziego-komisarza wydawanego niezwłocznie po ogłoszeniu upadłości konsumenckiej:Sygn. akt VIII GUp 30/14 ZARZĄDZENIEDnia 26 maja 2015 – komisarz: SSR Jan Kowalski w Sądzie Rejonowym dla Wrocławia – Fabrycznej, Wydział VIII Gospodarczy dla spraw upadłościowych i naprawczych w postępowaniu upadłościowym Adama Kwiatkowskiego, numer PESEL 00000910650, jako osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej na posiedzeniu niejawnym zarządza:pod rygorem konsekwencji dyscyplinarnych zobowiązać syndyka do: 1. składania sprawozdań z czynności i sprawozdań rachunkowych w nieprzekraczalnym terminie do 14 dnia miesiąca kolejnego po okresie sprawozdawczym, który nie może przekraczać dwóch miesięcy kalendarzowych (pierwsze sprawozdania powinny objąć okres od 25 maja 2015 r. do 30 czerwca 2015 r.), 2. składania wraz ze sprawozdaniem rachunkowym odpisów pełnych wyciągów z rachunków bankowych masy (także rachunków lokat) oraz raportów kasowych za cały okres sprawozdawczy, w porządku chronologicznym, 3. składania wraz ze sprawozdaniem rachunkowym odrębnego oświadczenia syndyka o stanie zadłużenia masy upadłości (zakresie zobowiązań powstałych po ogłoszeniu upadłości i dotychczas niezaspokojonych); poszczególne zobowiązania masy upadłości („długi syndyka”) powinny być (niezależnie od daty ich powstania) osobno opisane z podaniem kwoty zaległości, daty i przyczyny ich powstania, daty wymagalności (o ile już nadeszła) oraz wskazaniem osoby wierzyciela masy, 4. pozostawiania w kasie masy upadłości (poza rachunkami bankowymi) jedynie niezbędnej rezerwy zabezpieczającej bieżące wydatki masy upadłości („pogotowie kasowe”), w tym zaś do przemieszczania środków pieniężnych z rachunków bankowych do kasy wyłącznie w razie wystąpienia konkretnej, bezpośrednio przewidywalnej potrzeby, 5. złożenia w ramach spisu inwentarza: a) odpisów dokumentów zaświadczających stany środków pieniężnych przejętych przez syndyka w kasie i na rachunkach bankowych z dniem ogłoszenia upadłości lub później, b) aktualnych odpisów z ksiąg wieczystych prowadzonych dla składników nieruchomych objętych masą, c) odpisów dowodów rejestracyjnych pojazdów objętych masą, d) aktualnych odpisów z właściwych rejestrów odnośnie podmiotów, w których upadłemu służą prawa z udziałów, akcji, wkładów, jednostek uczestnictwa lub certyfikatów inwestycyjnych, e) szczegółowego wykazu należności służących upadłemu, obejmującego dane jak w art. 23 ust. 1 pkt 5) Prawa upadłościowego i naprawczego, wstępną ocenę ich ściągalności oraz wskazanie stanu postępowań sądowych lub egzekucyjnych, które ewentualnie ich dotyczą, f) wykazu zabezpieczeń rzeczowych (także z art. 336 ust. 2 Prawa upadłościowego i naprawczego) ciążących na objętych masą składnikach majątku upadłego (zabezpieczenia należy precyzyjnie opisać i dostępnymi środkami możliwie szczegółowo udokumentować ich istnienie), względnie stanowczego zapewnienia o braku zabezpieczeń (o ile zapewnienie takie będzie zgodne z aktualnym stanem wiedzy syndyka), g) informacji o czynnościach prawnych, co do których syndyk rozważy celowość wystąpienia z powództwami o stwierdzenie ich bezskuteczności, czy też o uznanie ich za bezskuteczne, w trybie przepisów Działu III Tytułu III Części pierwszej Prawa upadłościowego i naprawczego, 6. pobierania oryginałów zgłoszeń wierzytelności i załączników do nich tylko za szczególnym zezwoleniem sędziego – komisarza i każdorazowo z zastrzeżeniem osobistego zwrotu do Sekretariatu Wydziału w terminie dwóch dni roboczych; odpisy zgłoszeń i załączników syndyk może i powinien odbierać na bieżąco, niezwłocznie w miarę wpływu; w razie stwierdzenia, że pismo obejmujące zgłoszenie wierzytelności zawiera także inne żądanie w toku postępowania upadłościowego (w szczególności wniosek o wyłączenie z masy, wniosek o odwołanie syndyka, wniosek o ustanowienie rady wierzycieli lub zmianę jej składu), syndyk zobowiązany jest natychmiastowo poinformować o tym sędziego – komisarza, 7. sporządzenia i przekazania sędziemu – komisarzowi listy wierzytelności w terminie do 24 lipca 2015 r. (po uprzednim skonsultowaniu projektu przedstawionego najpóźniej 15 lipca 2015 r.), bądź wyczerpującego omówienia (w piśmie złożonym najpóźniej 15 lipca 2015 r.) ewentualnych przeszkód uniemożliwiających ukończenie prac (w tym zwłaszcza wpływu zgłoszeń po terminie wyznaczonym w postanowieniu o ogłoszeniu upadłości), 8. niezwłocznego złożenia do akt postępowania dowodów obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej syndyka za szkody wyrządzone przy wykonywaniu czynności osobiście lub przez pełnomocnika (stosownie do art. 156 4 Prawa upadłościowego i naprawczego), w postaci co najmniej odpisu polisy i odpisu potwierdzenia zapłaty należnej od syndyka składki, a następnie do sukcesywnego przedkładania – już bez odrębnych wezwań sędziego – komisarza – analogicznych dowodów kontynuacji ubezpieczenia; wniosek syndyka w sprawie zwrotu wydatku koniecznego nie będzie uwzględniony w razie stwierdzenia, że składkę uiszczono po upływie terminu określonego w polisie, 9. niezwłocznego złożenia do akt postępowania dowodów zawiadomienia o upadłości tych wierzycieli, których adresy są znane na podstawie ksiąg upadłego, 10. na skutek (także) zapytań adresowanych bezpośrednio do sędziego – komisarza lub Sądu upadłościowego – udzielania wierzycielom (względnie ich pełnomocnikom) wyczerpująco rzeczowych informacji o stanie postępowania i aktualnych perspektywach zaspokojenia wierzycieli oraz do przedkładania odpisów tych informacji (wraz z odpisami dowodów nadania) sędziemu – komisarzowi do wiadomości – w terminie 3 dni od dnia przekazania syndykowi odpisu pisma wierzyciela,zobowiązać syndyka do złożenia w terminie 3 dni oświadczenia co do występowania okoliczności wymienionych w art. 157a ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego – pod rygorem dyscyplinarnego odwołania w razie późniejszego wykrycia, że takie okoliczności go dotyczyły,na podstawie art. 152 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego w zw. z art. 227 Prawa upadłościowego i naprawczego w zw. z art. 336 Prawa upadłościowego i naprawczego, pod rygorem konsekwencji dyscyplinarnych zobowiązać syndyka, aby sumy (netto) uzyskane ze zbycia składników masy obciążonych rzeczowo albo przewłaszczonych dla zabezpieczenia wierzytelności niezwłocznie umieszczał na odrębnej, korzystnie oprocentowanej lokacie bankowej, wskazując, iż syndykowi nie wolno będzie, bez szczególnego zezwolenia sędziego – komisarza, środkami tymi dysponować, wyjąwszy uzyskane odsetki oraz konieczność przedłużenia bądź przeniesienia lokaty,wezwać (na znany adres zamieszkania) Adama Kwiatkowskiego, aby w trybie art. 4912 1 Prawa upadłościowego i naprawczego w zw. z art. 57 ust. 1 Prawa upadłościowego i naprawczego złożył sędziemu – komisarzowi pisemne oświadczenie następującej treści:„Oświadczam, że wskazałem i wydałem syndykowi cały mój majątek, jak również wszystkie dokumenty dotyczące tego majątku, rozliczeń z wierzycielami oraz zakończonej przeze mnie działalności gospodarczej, w szczególności księgi rachunkowe, inne ewidencje prowadzone dla celów podatkowych i korespondencję.”– w terminie 14 dni od dnia doręczenia niniejszego wezwania, pod rygorem umorzenia postępowania upadłościowego z przyczyn leżących po stronie upadłego, jak również pod rygorem odpowiedzialności karnej przewidzianej w art. 523 Prawa upadłościowego i naprawczego:„Art. 523. 1. Kto będąc upadłym (…), nie wydaje syndykowi całego majątku wchodzącego do masy upadłości, ksiąg rachunkowych lub innych dokumentów dotyczących jego majątku- podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5. 2. Tej samej karze podlega, kto będąc upadłym (…), nie udziela syndykowi lub sędziemu – komisarzowi informacji dotyczących majątku upadłego.”Sędzia – komisarz

Zakaz eksmisji w czasie pandemii może stanowić problem dla właścicieli nieruchomości. Czy wiadomo już do kiedy będzie obowiązywał? Zakaz eksmisji a COVID-19 W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19 nie wykonuje się tytułów wykonawczych nakazujących opróżnienie lokalu mieszkalnego. Stanowi o tym art. 15 zzu ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych. Od zasady wyrażonej w tym przepisie istnieje jednak kilka wyjątków. Przepis ten nie dotyczy bowiem.: orzeczeń dotyczących zobowiązania sprawcy przemocy w rodzinie do opuszczenia mieszkania; decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej; decyzji o ustaleniu lokalizacji linii kolejowej; decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji w zakresie lotniska użytku publicznego; decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji w zakresie Centralnego Portu Komunikacyjnego; decyzji o pozwoleniu na realizację inwestycji w zakresie budowli przeciwpowodziowych. Stan epidemii został ogłoszony od 20 marca 2020 r. do odwołania. Problem braku możliwości wykonania eksmisji najemcy, który uporczywie nie reguluje opłat z tytułu wynajęcia mieszkania był przedmiotem interpelacji poselskiej nr 20552. Wskazano w niej, iż brak możliwości eksmisji skutkuje niemożnością rozporządzania majątkiem wynajmującego, którym jest mieszkanie. Z tego powodu pytania skierowane do Ministra Sprawiedliwości dotyczyły tego czy w aktualnej sytuacji prawnej można dokonać eksmisji najemcy, który zaprzestał regulowania opłat. Odpowiedzi na interpelację 29 marca 2021 r. udzieliła Anna Dalkowska – podsekretarz stanu w Ministerstwie Sprawiedliwości. „Zakaz wykonywania tytułów wykonawczych nakazujących opróżnienie lokalu mieszkalnego obowiązuje, co do zasady, w okresie trwania stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID-19, dlatego też na gruncie obowiązujących przepisów wznowienie wykonywania eksmisji nastąpić może co do zasady po odwołaniu stanu epidemii. Mając na względzie dynamiczną i zmieniającą się sytuację związaną z zagrożeniem epidemicznym, aktualnie trudno określić, kiedy to nastąpi” – odpowiada podsekretarz stanu. Dalkowska przypomniała, iż zgodnie z art. 46 ust. 2 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi stan epidemii odwołuje, w drodze rozporządzenia, minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw administracji publicznej – na wniosek Głównego Inspektora Sanitarnego „Wprowadzenie i utrzymywanie zakazu eksmisji z lokali służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych było i jest podyktowane nie tylko koniecznością zachowania reżimu sanitarnego, ale także względami humanitarnymi w stosunku do osób, które dotkliwie odczuły negatywne dla gospodarki skutki epidemii, przy czym faktem notoryjnym jest, że dotyczy to wielu branż, a tym samym znacznej grupy obywateli. Regulacje te spełniły bezsprzecznie swoją rolę. W okresie obowiązywania stanu epidemii wykonywanie pracy zarobkowej, a przede wszystkim prowadzenie działalności gospodarczej, są utrudnione, a w niektórych przypadkach – wręcz niemożliwe. W takiej sytuacji kontynuowanie postępowania egzekucyjnego mogłoby doprowadzić do pozbawienia zobowiązanych zasobów mieszkaniowych koniecznych do zabezpieczenia funkcjonowania w okresie szczególnego zagrożenia bądź do podjęcia czy kontynuowania pracy czy działalności gospodarczej po czasie, gdy zagrożenie minie” – czytamy w odpowiedzi na interpelację. Podsekretarz stanu podkreśliła, iż zakaz wykonywania tytułów wykonawczych nakazujących opróżnienie lokalu mieszkalnego jest rozwiązaniem wyjątkowym, tymczasowym i ściśle uzależnionym od sytuacji epidemicznej. „To w zależności od jej rozwoju może być rozpatrywana możliwość jego uchylenia. Obecna sytuacja – ze względu na jego funkcję społeczną – tego nie uzasadnia. Do czasu złagodzenia sytuacji epidemicznej i związanych z nią dolegliwości nie jest planowane uchylenie omawianych regulacji ani też wprowadzenie innej cezury czasowej, do której zakaz ten miałby obowiązywać. Zmiany w zakresie obowiązywania omawianej regulacji staną się możliwe po ograniczeniu liczby zachorowań (aktualnie rosnącej) i zniesieniu części wprowadzonych ograniczeń” – pisze Dalkowska. Opracowano na podstawie: Ustawa z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (j. t. Dz. U. z 2020 r., poz. 1842; ost. zm. z 2021 r., poz. 180); Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 20 marca 2020 r. w sprawie ogłoszenia na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej stanu epidemii (Dz. U. z 2020 r., poz. 491; ost. zm. z 2020 r., poz. 565); Interpelacja nr 20552 do ministra sprawiedliwości w sprawie możliwości realizowania praw przysługujących właścicielom nieruchomości

Czy małżonek jest uprawniony do korzystania z mieszkania należącego do drugiego małżonka? Pyta Pani, jak wyrzucić męża z domu przed rozwodem. Jest Pani właścicielką domu, ale nie może Pani samowolnie pozbawić męża posiadania tego domu. Może też zaistnieć sytuacja, że Pani mąż, mimo że nie jest właścicielem domu, ma uprawnienie do korzystania z niego. Ważny w sprawie będzie art. 281 Kodeksu rodzinnego, stosownie do którego jeżeli prawo do mieszkania przysługuje jednemu małżonkowi, drugi małżonek jest uprawniony do korzystania z tego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny. Przepis ten stosuje się odpowiednio do przedmiotów urządzenia domowego. Prawa i obowiązki wynikające z zawarcia związku małżeńskiego Jako że jeszcze Państwo jesteście małżeństwem, należy wziąć pod uwagę skutki prawne, jakie pociąga za sobą zawarcie małżeństwa w myśl przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zawarcie małżeństwa rodzi pomiędzy małżonkami więzy prawne, wzajemne prawa i obowiązki. Małżonkowie są obowiązani do wspólnego pożycia, do wzajemnej pomocy i wierności oraz do współdziałania dla dobra rodziny, którą przez swój związek założyli (art. 23, zdanie drugie Kodeksu rodzinnego). Wypełnienie tych obowiązków jest ułatwione, gdy małżonkowie zamieszkują wspólnie. Powstaje w związku z tym pytanie, czy gdy prawo do mieszkania, w tym prawo własności lokalu, należy do majątku osobistego jednego z małżonków, drugiemu z nich przysługują jakieś uprawnienia do tego mieszkania. Przez wiele lat kwestia ta nie była uregulowana ustawowo, przyjmowano jednak, że zawarcie związku małżeńskiego prowadzi do powstania stosunków rodzinno-prawnych, z których wynika także uprawnienie do zamieszkiwania w lokalu należącym do współmałżonka. W obecnym stanie prawnym kwestia ta nie budzi już żadnych wątpliwości – ustawą z dnia 17 czerwca 2004 r. o zmianie ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2004 r. Nr 162, poz. 1691) wprowadzony został ww. art. 281 Kodeksu rodzinnego. Ze zdania pierwszego tego przepisu wynika, że jeżeli prawo do mieszkania przysługuje jednemu małżonkowi, drugi małżonek jest uprawniony do korzystania z tego mieszkania w celu zaspokojenia potrzeb rodziny. Nabycie takiego prawa przez współmałżonka nie zostało przy tym uzależnione od nieprzysługiwania prawa do innego lokalu mieszkalnego. W Pani przypadku może zachodzić sytuacja, że zaspokojeniu potrzeb rodziny służy więcej niż jedno mieszkanie (w tym również Pani dom). Zaspokojeniu tych potrzeb służą również zapewne Państwa mieszkania poza granicą Polski. To, że Pani mąż posiada uprawnienie do korzystania z Pani mieszkania (domu), nie ogranicza Pani w rozporządzaniu Pani prawem własności. Może Pani zbyć prawo własności, np. w drodze darowizny na rzecz córki. Czy mąż po rozwodzie może żądać zwrotu nakładów poniesionych na majątek odrębny żony? Ze względu na to, że dom został wybudowany w czasie trwania małżeństwa, Pani mężowi służy roszczenie o zwrot nakładów z majątku wspólnego małżeńskiego na Pani majątek osobisty. Wybudowanie domu z majątku wspólnego małżeńskiego na nieruchomości wchodzącej w skład majątku osobistego jednego z małżonków nie rodzi żadnych uprawnień właścicielskich do domu drugiego małżonka. Twierdzenia Pani męża co do prawa własności do domu są błędne. W sprawie ważne jest również to, czy z Pani domu korzystał również Pani mąż i czy są w domu jego rzeczy. Jeżeli tak, to można uznać go za posiadacza tego domu. Posiadanie nie jest prawem (tak jak prawo własności), ale stanem faktycznym. Posiadanie podlega ochronie prawnej. Według art. 336 Kodeksu cywilnego posiadaczem rzeczy jest zarówno ten, kto nią faktycznie włada jak właściciel (posiadacz samoistny), jak i ten, kto nią faktycznie włada jak użytkownik, zastawnik, najemca, dzierżawca lub mający inne prawo, z którym łączy się określone władztwo nad cudzą rzeczą (posiadacz zależny). Czy mąż nie będący właścicielem domu może być uznany za posiadacza tego domu? Stosownie do art. 341 Kodeksu cywilnego domniemywa się, że posiadanie jest zgodne ze stanem prawnym. Domniemanie to dotyczy również posiadania przez poprzedniego posiadacza. Ważnym przepisem będzie art. 342 Kodeksu cywilnego, zgodnie z którym nie wolno naruszać samowolnie posiadania, chociażby posiadacz był w złej wierze. Nawet jeżeli Pani mąż korzystałby z Pani domu bez podstawy prawnej (np. po rozwodzie), to wówczas nie mogłaby Pani „wyrzucić” go z domu własnym działaniem. Posiadanie nawet niezgodne z prawem podlega ochronie. Stosownie do art. 343 § 1 Kodeksu cywilnego posiadacz może zastosować obronę konieczną, ażeby odeprzeć samowolne naruszenie posiadania. Natomiast według § 2 art. 343 Kodeksu cywilnego posiadacz nieruchomości może niezwłocznie po samowolnym naruszeniu posiadania przywrócić własnym działaniem stan poprzedni; nie wolno mu jednak stosować przy tym przemocy względem osób. Posiadacz rzeczy ruchomej, jeżeli grozi mu niebezpieczeństwo niepowetowanej szkody, może natychmiast po samowolnym pozbawieniu go posiadania zastosować niezbędną samopomoc w celu przywrócenia stanu poprzedniego. I w końcu – stosownie do art. 3431 Kodeksu cywilnego – do ochrony władania lokalem stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie posiadania. Jak z powyższego wynika, Pani mężowi jako posiadaczowi domu przysługują środki obrony przed samowolnym naruszeniem tego posiadania. Ta ochrona przysługuje mężowi nie zależnie od tego, czy posiada uprawnienie do korzystania z domu, czy też nie. Jeżeli więc do tej pory Pani mąż korzystał z domu i znajdują się w nim jego rzeczy, to za każdym razem, kiedy np. zmieni Pani zamki w domu, mąż będzie mógł zastosować środki ochrony posiadania, np. niezwłocznie po naruszeniu posiadania będzie mógł przywrócić sobie dostęp do domu (np. wymienić zamki) lub złożyć w sądzie pozew o przywrócenie posiadania. Do rozstrzygnięcia spornych kwestii w Pani sprawie właściwy jest tylko sąd. Mogłaby Pani np. złożyć w sądzie pozew o nakazanie mężowi opuszczenia domu i opróżnienia jego rzeczy. Jednak dopóki jesteście Państwo małżeństwem, Pani mąż może powoływać się na art. 281 Kodeksu rodzinnego. Jeżeli sąd w toku ewentualnego postępowania o eksmisję ustali, że Pani dom służy zaspokojeniu potrzeb rodziny (zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych Pani i Pani męża), to należy się liczyć z tym, że sąd oddali Pani powództwo. Eksmisja byłego męża z domu Jeżeli uzyska Pani rozwód, to Pani małżonek straci uprawnienie do korzystania z Pani domu. Wówczas jako właściciel domu z łatwością uzyska Pani wyrok eksmisyjny. Podstawą takiego roszczenia (o opuszczenie Pani domu i opróżnienie go z rzeczy Pani męża) będzie art. 222 § 1 Kodeksu cywilnego: właściciel może żądać od osoby, która włada faktycznie jego rzeczą, ażeby rzecz została mu wydana, chyba że osobie tej przysługuje skuteczne względem właściciela uprawnienie do władania rzeczą. Po rozwodzie Pani mąż nie będzie mógł żądać oddalenia powództwa o eksmisję na tej podstawie, że przysługuje mu uprawnienie do władania rzeczą (które obecnie wynika z art. 281 Kodeksu rodzinnego). W ewentualnym pozwie o eksmisję wystarczy, że wskaże Pani, iż jako właścicielka nie wyraża Pani zgody na korzystanie z Pani domu przez Pani, byłego już wówczas, męża. Jeśli podaruje Pani dom swojej córce, to córka będzie mogła poczynić kroki w celu nakazania Pani mężowi opuszczenia domu i opróżnienia domu z jego rzeczy. Wystarczy, że Pani córka wezwie Pani męża do opuszczenia jej domu. Jeżeli mąż nie zastosuje się do tego wezwania, córka będzie mogła skierować sprawę na drogę postępowania sądowego o eksmisję. Tu również podstawą eksmisji będzie to, że córka jako właścicielka domu nie zgadza się na korzystanie przez Pani męża z jej domu. Należy też pamiętać, że policja nie jest uprawniona do rozstrzygania sporów cywilnych i rodzinnych pomiędzy danymi osobami. Jedynym organem do tego uprawnionym jest sąd powszechny. Policja niewiele może zrobić w sytuacji podobnej do tej, w jakiej Pani się znajduje. Prawidłowym postępowaniem policjantów powinno być pouczenie Państwa, że możecie swój spór skierować na drogę postępowania sądowego. Z uwagi na powyższe, moim zdaniem, najlepiej w chwili obecnej będzie najpierw doprowadzić do takiej sytuacji, w której mąż straci uprawnienie do zamieszkiwania w Pani domu (czyli doprowadzić do rozwodu), lub podarować dom córce, która będzie mogła podjąć działania w celu nakazania mu przez sąd opuszczenia jej domu i opróżnienia go z rzeczy przez Pani męża. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Licytacje komornicze mogą być świetną okazją do nabycia mieszkania po atrakcyjnej cenie. Jeśli chcesz wziąć udział w licytacji nieruchomości, musisz zwrócić uwagę na kilka bardzo ważnych kwestii. Kupno mieszkania z licytacji komorniczej może bowiem okazać się pułapką, która wygeneruje szereg problemów finansowych i prawnych. Dowiedz się, jak bezpiecznie kupić mieszkanie z licytacji komorniczej i kiedy warto się na to zdecydować. Mieszkania, które można znaleźć na licytacjach komorniczych bardzo często kuszą swoją atrakcyjną ceną. Jednak dość skomplikowane procedury i spora liczba pułapek, które mogą czekać na przyszłych nabywców, może skutecznie odstraszyć od wzięcia udziału w licytacji. Podpowiadam, na co zwracać uwagę i jak zrobić to z głową. Zakup nieruchomości z licytacji komorniczej to interesująca alternatywa dla mieszkań z rynku wtórnego. Zgodnie z obowiązującym prawem, w pierwszej licytacji komornik może zaoferować nieruchomość za minimum 75 proc. jej wartości. Cena mieszkania zazwyczaj szybko wzrasta, a wpływ na nią ma liczba ofert złożonych przez osoby licytujące. Mieszkanie z licytacji komorniczej – co to jest i co warto wiedzieć? Sprzedawane w drodze licytacji mieszkania należą do dłużników, wobec których zostało wszczęte postępowanie egzekucyjne. Najczęściej są to osoby zadłużone wobec banków z tytułu kredytu hipotecznego. W celu odzyskania należności komornik zajmuje im nieruchomość i ogłasza licytację, aby w jej wyniku sprzedać mieszkanie i w ten sposób pozyskać pieniądze na spłatę wierzyciela oraz pokrycie kosztów komorniczych. Sprzedaż mieszkania może odbyć się w drodze wyłącznie dwóch licytacji – druga jest organizowana w sytuacji, gdy podczas pierwszej nie udało się wyłonić kupca. Licytacje komornicze nieruchomości mają charakter otwarty, a jedynym warunkiem do przystąpienia jest wpłata wadium, które wynosi zawsze 10% kwoty oszacowania. Procedura licytacji mieszkania nie różni się od pozostałych aukcji, a wygrywa ten licytant, który zaoferuje najwyższą kwotę. Minimalna wartość przebicia oferty w czasie licytacji komorniczej to 1 proc. sumy oszacowania mieszkania. Licytacja odbywa się do momentu wyłonienia zwycięskiego licytanta. Cena wywoławcza (wywołania) na licytacjach komorniczych, czyli najniższa cena, za jaką można nabyć nieruchomość, wynosi 3/4 na pierwszej licytacji i aż 2/3 na drugiej licytacji tzw. ceny oszacowania, która powinna odzwierciedlać wartość rynkową przedmiotowej nieruchomości. Mieszkanie z licytacji komorniczej można więc potencjalnie nabyć po cenie znacznie niższej niż rynkowa. Jest to bardzo kuszące, zwłaszcza teraz, gdy ceny nieruchomości systematycznie rosną. Mieszkanie z licytacji komorniczej – gdzie szukać ofert? Chcąc kupić mieszkanie od komornika, najpierw należy znaleźć ofertę jego sprzedaży. Komornik ma obowiązek ogłosić publicznie o planowanej licytacji nieruchomości i robi to z co najmniej 2-tygodniowym wyprzedzeniem. Gdzie szukać licytacji komorniczych? Obwieszczenie lub ogłoszenie na ten temat znajdziesz na ogólnopolskiej stronie Krajowej Rady Komorniczej w budynku sądu rejonowego, w budynku urzędu gminy, w lokalnej prasie, na stronie internetowej komornika. Obwieszczenia o licytacji zawierają szczegółowe informacje na temat tego, jakie mieszkania komornicze będą licytowane, kiedy i gdzie odbędzie się I lub II licytacja, jaka jest suma oszacowania i cena wywoławcza, ile wynosi wadium (rękojmia), a także kiedy można obejrzeć nieruchomość. Zakup mieszkania z licytacji komorniczej – na co należy uważać? Mieszkanie z licytacji komorniczej to nie tylko atrakcyjna cena nieruchomości, ale również spora liczba niebezpieczeństw, które mogą czyhać na zwycięzcę licytacji. Jednym z nich są lokatorzy, którzy zajmują zlicytowane mieszkanie. Do grona minusów mieszkania z licytacji komorniczej można zaliczyć również wątpliwy stan mieszkań, które trafiają na licytacje, a także różnego rodzaju obciążenia. Do najbardziej problematycznych należy prawo dożywotniego użytkowania lokalu, które nie ulega unieważnieniu po przeniesieniu własności nieruchomości. Zakup mieszkania z licytacji obciążonego takim prawem oznacza, że w mieszkaniu tym będzie miał prawo mieszkać lokator aż do swojej śmierci, a nowy nabywca będzie musiał mu zapewnić utrzymanie (np. wyżywienie i ubrania), a nawet opiekę podczas choroby. Prawo dożywocia powinno widnieć w III dziale księgi wieczystej, dlatego warto ją sprawdzić przed przystąpieniem do licytacji. Uważać należy także na samą kwotę oszacowania nieruchomości widniejącą w ogłoszeniu o licytacji. Zdarza się, że jest ona nieadekwatna do stanu mieszkania lub niewiele odbiega od ceny rynkowej. Pamiętaj, że ofert mieszkań z licytacji komorniczych jest stosunkowo niewiele, dlatego nie warto liczyć na to, że w Twoim mieście znajdują się aktualne licytacje mieszkań, które cię zainteresują. Niestety, dla prawdopodobnie większości osób, które biorą udział w licytacjach komorniczych, zaproponowanie najwyższej kwoty jest zaledwie połową sukcesu. Problemem może okazać się zdobycie finansowania na zakup nieruchomości, ponieważ prawo nakazuje wniesienie całej kwoty za wylicytowane mieszkania w ciągu dwóch tygodni od zakończenia licytacji. Możesz starać się o wydłużenie tego terminu, ale sama prolongata może trwać maksymalnie miesiąc. Sprawdź oferty kredytów gotówkowych, dzięki którym zdobędziesz pieniądze na zapłatę całej kwoty za mieszkanie z licytacji komorniczej. Polecamy także: Kupno mieszkania z rynku wtórnego – jak bezpiecznie kupić mieszkanie na rynku wtórnym? Mieszkanie z licytacji komorniczej jest zajęte przez lokatorów – co robić? Zdecydowana większość osób, które zastanawia się nad przystąpieniem do licytacji komorniczej mieszkania, obawia się mieszkających w nim lokatorów. Taka sytuacja występuje zazwyczaj, gdy zlicytujesz lokal należący do osób, które zaciągnęły różnego rodzaju zobowiązania, ale nie są w stanie jego spłacić. Mieszkania z aukcji komorniczej dość często są sprzedawane z lokatorami. Taka sytuacja może oznaczać dla nabywcy szereg kłopotów. Najczęściej bowiem takim lokatorem jest osoba zadłużona, która nie jest w stanie pokrywać kosztów rachunków czy czynszu wobec spółdzielni lub wspólnoty. Jako nabywca nieruchomości możesz być zatem obciążony takimi kosztami, które do czasu wyprowadzki lokatora mogą urosnąć do sporej sumy. Co więcej, w mieszkaniu z lokatorem nie będziesz mógł przeprowadzić remontu, ani tym bardziej w nim zamieszkać. Jeśli kupisz mieszkanie z licytacji komorniczej z lokatorem, w pierwszej kolejności spróbuj się z nim porozumieć w sprawie wyprowadzki. Jeżeli lokator odmówi, nie pozostaje Ci nic innego jak przeprowadzić jego eksmisję. Co ważne, kobiety w ciąży, osoby obłożnie chore, osoby niepełnosprawne, nieletnie, emeryci i renciści korzystający z pomocy społecznej, bezrobotni mogą zgodnie z prawem zajmować mieszkanie, które do ciebie należy. Taki stan może występować do czasu udostępnienia im przez gminę lokalu socjalnego. Niestety, w najgorszym wypadku taka sytuacja może trwać latami i wiele czynników jest uzależnionych od sytuacji ekonomicznej gminy, w której znajduje się mieszkanie. Mieszkanie z licytacji komorniczej obciążone hipoteką – co warto wiedzieć? Na licytacjach komorniczych sprzedawane są często mieszkania obciążone hipoteką. Zazwyczaj jest w niej wpisany bank, który próbuje z pomocą komornika odzyskać swoją należność z tytułu udzielonego kredytu hipotecznego. Zakup mieszkania z hipoteką słusznie budzi obawy wśród potencjalnych nabywców, jednak w przypadku licytacji komorniczej nie ma się czym martwić. Co do zasady bowiem z chwilą prawomocnego przysądzenia własności następującego po wygranej licytacji komorniczej hipoteka wygasa. Następuje to nawet w sytuacji, gdy środki pozyskane z licytacji nie pokryją wszystkich roszczeń wierzyciela hipotecznego. Sprawdź: Jak sprzedać mieszkanie z kredytem hipotecznym? Kto powinien zdecydować się na zakup mieszkania na licytacji komorniczej? Zważywszy na dość spore ryzyko, na zakup mieszkania na licytacji komorniczej powinny się zdecydować przede wszystkim osoby, które: mają okazję do zakupu nieruchomości po niższej cenie niż cena rynkowa, upewniły się, że kupowana nieruchomość jest pozbawiona obciążeń, a jej sytuacja prawna jest klarowna, dokładnie obejrzały mieszkanie przed przystąpieniem do licytacji, mają gotówkę na wpłatę wadium, a także środki na uiszczenie ceny zakupu nieruchomości. Warto też wiedzieć, że nie każdy może przystąpić do licytacji komorniczej mieszkania. Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego nie mogą w niej uczestniczyć komornik i dłużnik, a także najbliżsi członkowie ich rodzin. Ile kosztuje mieszkanie na licytacji komorniczej? Przed przystąpieniem do zakupu mieszkania z licytacji komorniczej warto sprawdzić, czy będzie to w ogóle opłacalne. Nie zawsze bowiem cena wywoławcza nieruchomości jest atrakcyjna – zdarza się, że niewiele różni się od ceny rynkowej w danej miejscowości. Poniżej przedstawiamy, ile średnio kosztuje mieszkanie z licytacji komorniczej w Warszawie, Krakowie i Poznaniu na podstawie ogłoszeń komorników z sierpnia 2021 roku o I licytacji nieruchomości. Podane ceny wywoławcze dotyczą zatem ¾ ceny oszacowania mieszkań. Miejscowość Średnia cena wywoławcza za m2 Średnia cena rynkowa za m2 Warszawa 6000-7000 zł 11000 zł Kraków 3000-5500 zł 9400 zł Poznań 3500-4500 zł 7100 zł Kupno mieszkania z licytacji komorniczej – krok po kroku Zastanawiasz się, jak kupić mieszkanie z licytacji komorniczej w praktyce? Poniżej znajdziesz krótką instrukcję, jak zrobić to krok po kroku. Znajdź ogłoszenie o licytacji komorniczej i zapoznaj się z jej treścią. Sprawdź nieruchomość pod kątem prawnym – dokumenty dotyczące mieszkania możesz przejrzeć u komornika lub w sądzie rejonowym w sekretariacie wydziału cywilnego, warto też zajrzeć do księgi wieczystej nieruchomości. Obejrzyj mieszkanie (informacja o terminie oględzin widnieje w ogłoszeniu o licytacji). Wpłać wadium na numer rachunku podany w ogłoszeniu o licytacji. Przyjdź na licytację w wyznaczonym terminie – najczęściej odbywa się ona w budynku sądu. W przypadku wygranej licytacji zaczekaj na postanowienie sądu o udzieleniu ci tzw. przybicia. Wpłać w ciągu 14 dni cenę zakupu mieszkania – jeśli potrzebujesz więcej czasu, zawnioskuj o wydłużenie terminu (będzie to możliwe do maksymalnie miesiąca). Zaczekaj na wydanie przez sąd postanowienia o przysądzeniu własności do nieruchomości. Następnie złóż wniosek o nadanie mu klauzuli wykonalności. Złóż w wydziale ksiąg wieczystych wniosek o wykreślenie obciążeń hipotecznych i wpisanie cię jako nowego właściciela mieszkania. Jak sfinansować zakup mieszkania bez zaciągania kredytu hipotecznego? Sprawdź! Kupno mieszkania z licytacji komorniczej na kredyt – co na to banki? Warto wyjaśnić, czy mieszkanie z licytacji komorniczej można kupić na kredyt. Teoretycznie nic nie stoi na przeszkodzie, jednak w praktyce nie wszystkie banki udzielają takich kredytów. Zdarza się, że kredyt hipoteczny na mieszkanie z licytacji komorniczej jest udzielany pod warunkiem ustanowienia zabezpieczenia na innej nieruchomości należącej do kredytobiorcy. Należy też pamiętać, że ubieganie się o kredyt hipoteczny na mieszkanie z licytacji komorniczej wymaga dostarczenia dodatkowych dokumentów do banku protokół z licytacji, postanowienie o przybiciu, potwierdzenie wpłaty wadium. Czy warto zdecydować się na zakup mieszkania z licytacji komorniczej? Jeszcze niedawno kupowanie mieszkania z licytacji komorniczej było bardzo popularne. Sytuację zmieniła pandemia koronawirusa, przez którą wprowadzono przepisy ograniczające możliwość przeprowadzania takich licytacji. Przede wszystkim do momentu ustania zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii oraz 90 dni po jego zakończeniu nie można przeprowadzić licytacji mieszkania lub domu, w którym mieszka dłużnik. Ponadto wierzyciel może złożyć wniosek o licytację nieruchomości dłużnika tylko w sytuacji, gdy wysokość egzekwowanej należności głównej stanowi minimum 5% wartości nieruchomości. W efekcie w ostatnich dwóch latach znacznie spadła liczba licytacji – o ile jeszcze w 2018 roku w ten sposób sprzedano 8806 nieruchomości, o tyle w pierwszej połowie 2020 roku ich liczba wyniosła zaledwie 1771. Aktualnie w bazie Krajowej Rady Komorniczej widnieje 270 ogłoszeń o planowanych licytacjach – w skali kraju jest to więc bardzo niewiele. Pozytywną wiadomością jest to, że w czerwcu 2021 roku Prezydent RP podpisał nowelizację przepisów, które wprowadzają możliwość przeprowadzania licytacji nieruchomości drogą elektroniczną. Wejdą one w życie jeszcze w tym roku. Licytacje komornicze mieszkania będą zatem łatwiejsze, ponieważ nie będą wymagały osobistego stawienia się w sądzie.

Było o uzyskaniu członkostwa to czas na słów kilka o jego ustaniu. Tutaj też rewolucja. Od dnia wejścia w życie nowelizacji nie będą miały w spółdzielniach mieszkaniowych zastosowania, przepisy Prawa spółdzielczego dotyczące wystąpienia ze spółdzielni, wykluczenia ze spółdzielni i wykreślenia z rejestru członków. Za odejście od stosowania ww. zasad, ustawodawca w zasadnie nie zaproponował nic w zamian. Innymi słowy dość mocno utrwalił członkostwo. Założenia może były słuszne, ale czy na pewno to co wyszło finalnie jest korzystne ? Oceńcie sami. Przypomnijmy dla porządku, że wykluczenie członka ze spółdzielni mogło do tej pory nastąpić w wypadku, gdy z jego winy umyślnej lub z powodu rażącego niedbalstwa dalsze pozostawanie w spółdzielni nie dało się pogodzić z postanowieniami statutu spółdzielni lub dobrymi obyczajami. Członek niewykonujący obowiązków statutowych z przyczyn przez niego niezawinionych mógł być natomiast wykreślony z rejestru członków spółdzielni. W nowym stanie prawnym członkostwo ustaje: wygaśnięcia spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu zbycia odrębnej własności lub udziału w tym prawie zbycia ekspektatywy własności lub udziału w tym prawie rozwiązania umowy o budowę lokalu zbycia ekspektatywy własności lub udziału w tym prawie Uwaga ! ustanie członkostwa następuje dopiero w wypadku utraty wszystkich tytułów prawnych (wliczając również garaże) w danej spółdzielni. Wyżej wymienione ustanie następuje z mocy prawa, wydaje się, że trzeba to jakoś stwierdzić dla tak lubianego przeze mnie porządku w papierach. Podobnie jak przy nabyciu może to być zapis w protokole z posiedzenia zarządu bądź ewentualnie uchwała, która jednak nie będzie kreowała żadnego stanu prawnego, stąd może lepiej przyjąć rozwiązanie pierwsze. Ciekawe rozwiązanie ustawodawca znalazł dla członków założycieli. Otóż ich członkostwo ustaje z mocy prawa, jeżeli w ciągu trzech lat od chwili wpisania spółdzielni do KRS spółdzielnia nie ustanowi na ich rzecz spółdzielczego lokatorskiego prawa, prawa odrębnej własności lokalu lub nie dojdzie do zawarcia umowy o budowę lokalu. Konia z rzędem temu kto powie co z członkami założycielami aktualnymi. Przepis może i sugeruje, że będzie on dotyczył spraw na przyszłość ale nie byłbym takim optymistą. Tylko kiedy ustaje to prawo ? 10 lat temu 5 a może z chwilą wejścia w życie ustawy ? a może w terminie 3 lat od jej wejścia w życie ? Trudno powiedzieć 🙂 Przepisy przejściowe milczą na ten temat. Mam nadzieję, że jakiś członek założyciel pokusi się o powództwo o ustalenie i sprawa znajdzie finał w orzeczeniu sądu. Nie mniej jednak myślę sobie, że bezpiecznie będzie uznać, że członkostwo członka założyciela w takim przypadku ustało z chwilą wejścia w życie nowelizacji. Dlaczego ? A tego tutaj nie napiszę. Nie chcę tworzyć poradnika dla tych co lubią utrudniać życie spółdzielniom. Bo jak to już kilka razy mi zarzucono jestem po ciemnej stronie mocy gdyż doradzam spółdzielniom 🙂 Pojawia się jeszcze problem małżonków. Do tej pory członkiem mógł być małżonek choćby spółdzielcze prawo do lokalu albo odrębne prawo własności przysługiwało tylko jednemu małżonkowi teraz prawo musi przysługiwać im wspólnie. Należało by zatem oczekiwać, że ci małżonkowie, którzy są członkami a prawo do lokalu nie jest wspólne z mocy ustawy tracą członkostwo. Chyba jednak go nie tracą. Dlaczego „chyba”. Przepis przejściowy stanowi tak: „Członek spółdzielni, któremu w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy nie przysługuje spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu albo prawo odrębnej własności lokalu oraz któremu nie przysługuje roszczenie o ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu lub roszczenie o ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, TRACI Z TYM DNIEM członkostwo w spółdzielni” Ustawodawca zapomniał o małżonkach ? O członkach założycielach chyba też mógł tutaj coś napisać. Kolejny problem to osoby, które posiadają spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, znajdującego się w budynku położonym na gruncie o nieuregulowanym stanie prawnym. Sąd Najwyższy przyjął, że tak na prawdę to nie mają oni tego prawa a jedynie jego ekspektatywę. Tym samym nie ma możliwości założenia księgi wieczystej dla takiego lokalu a w kontekście nowelizacji należy przyjąć, że osoby te automatycznie tracą członkostwo. Działy członkowskie w spółdzielniach będą miały trochę pracy a obsługa prawna twardy orzech do zgryzienia. Kwestią związaną z omawianą dzisiaj problematyką są też przepisy o wygaśnięciu praw z powodu nieuiszczania opłat, unieważnienie małżeństwa czy też rozwodu. Jest to jednak tematyka na odrębny wpis. Członkostwo ustaje również w chwili powstania wspólnoty zarządzanej na zasadach ustawy o własności lokali. Ten przepis była akurat potrzebny i oczekiwany. Jest jednak pewne ale logiczne. Przepis ten odsyła do odpowiedniego stosowania Prawa spółdzielczego. Co , jak, po co, dlaczego ? Niewiem. Nie rozwijam tego tematu. Dociekliwi niech sobie sami przeczytają ten artykuł i spróbują naleźć sens jego stosowania w tej sytuacji. Czekam na propozycje 🙂 Oczywiście niezmienne pozostaje ustanie członkostwa z chwilą śmierci. Ktoś zapyta: a co z wypowiedzeniem ? tam gdzie członkostwo jest z mocy prawa czyli automatyczne to oczywiście nie ma. Wypowiedzieć członkostwo może właściciel, najemca i ….założyciel spółdzielni.

Mieszkania w bloku należącym do postawionego w stan upadłości TBS Inwestor przy ul. Spółdzielców 31a w Koninie zostały wystawione na sprzedaż. O sprzedaniu jednej klatki zdecydował syndyk.– Traktuje się nas jak przedmiot. Można kupić, sprzedać i dla nikogo nie ma znaczenia, że nie mamy się gdzie podziać – mówią przy ulicy Spółdzielców został wybudowany przez TBS Inwestor 10 lat temu. Wtedy wprowadzili się tam pierwsi lokatorzy. Każdy z nich wpłacił 30 procent wartości mieszkań, czyli 30–40 tys. złotych. Po kilku latach TBS upadł, a jego majątek zajął syndyk. Jego zadaniem miało być uratowanie majątku firmy albo sprzedaż. Syndyk próbował sprzedać bloki należące do TBS, ale ze względu na brak oferenta zrezygnował z tego pomysłu. Wtedy rozpoczęła się sprzedaż mniejszych nieruchomości. – Byłem zapytać panią syndyk, czy możemy wykupić swoje mieszkania, ale powiedziała, że mogę kupić całą klatkę. Nie każdy zajmowane przez siebie lokum, ale jedna osoba wszystko – mówi Krzysztof Dębowski. – Wszyscy wokół mogli wykupić swoje mieszkania, a nam na to nie pozwolono. Mamy najmniejszą nieruchomość i dlatego jesteśmy łatwym kąskiem – dodaje Dębowski. Zdaniem mieszkańców, syndyk nie liczy się z tragedią kilku rodzin, które lada dzień mogą się znaleźć na bruku. O pomoc w negocjacjach zwrócili się do prawnika i on reprezentuje ich w kontaktach z syndykiem. – Wydawało się, że sprawę uda się rozwiązać. Tak się jednak nie stało. Mieliśmy przez kilka dni wpłacić po 20 procent wartości mieszkań na poczet wykupu. Kiedy jednak ostatni z lokatorów dokonał wpłaty, dowiedział się, że to i tak nie ma sensu, bo wszystko jest już rozstrzygnięte. Pieniądze wycofano. Po miesiącu walki jesteśmy znowu w punkcie zero – mówi Krzysztof Dębowski. Mieszkańcy poprosili o pomoc nie tylko prawnika, ale i radnych, prezydenta miasta, wojewodę i poseł Elżbietę Streker-Dembińską.– Ważny jest interes społeczny, ale trzeba też wziąć pod uwagę dobro wierzycieli. Pisałam w tej sprawie interpelację i dążę do spotkania zainteresowanych stron – mówi Streker-Dembińska. Nieoczekiwanie w niedzielne popołudnie w domach lokatorów ul. Spółdzielców 31a pojawiła się osoba, przedstawiająca się jako przyszły właściciel. Oznajmiła, że czynsz wzrośnie o 100 procent. – Płacimy ok. 600 złotych za niespełna 39 metrów. Nowy właściciel poinformował, że będziemy musieli płacić 1000 zł, czyli jak za apartament. Nie wyobrażam sobie takiej podwyżki. Boimy się, że zostaniemy z małym dzieckiem bez dachu nad głową – mówi Anna mówi Dariusz Kasperaszek, inny lokator feralnej klatki, podwyżki są nie do przyjęcia. – Nikogo z nas nie będzie stać. Naszym pechem jest, że mieszkamy w tej klatce, a nie w klatce obok. Tu jest mniej mieszkań, więc łatwiej jest sprzedać. Jesteśmy w stanie wykupić nasze mieszkania, ale robi się wszystko, żeby nam to uniemożliwić – nie wiedzą, co z nimi będzie. Obawiają się, że zostaną wyrzuceni z domów.– Wygląda na to, że będziemy bezdomni albo znajdziemy się na łasce miasta – mówią. Andrzej Sybis, zastępca prezydenta Konina, informuje, że zna sprawę i starał się ją rozwiązać. Niestety, mimo rozmowy i ustaleń z panią syndyk, nie udało się doprowadzić do szczęśliwego finału. – Syndyk obiecała ustalić warunki sprzedaży mieszkań na rzecz lokatorów, ale kilka dni później na piśmie poinformowała mnie o nieprzyjęciu moich argumentów – mówi Andrzej Sybis. – Nie ma opcji, żeby mieszkańcy zostali bez dachu nad głową. Nowy właściciel może zgodnie z prawem podnieść czynsz, ale nie może wyrzucić lokatorów bez wyroku eksmisji – dodaje spornych mieszkań zajmuje się sędzia komisarz. – Sędzia jest w trakcie rozpatrywania kilkudziesięciu skarg mieszkańców. Będą one rozpoznane na posiedzeniu niejawnym, a treść orzeczenia zostanie doręczona skarżącym – mówi Alina Stępień-Milukow, prezes Sądu Rejonowego w Koninie. – Z tego, co wiadomo, nie ma żadnego strategicznego nabywcy na nieruchomość przy ul. Spółdzielców 31a – dodaje .Próbowaliśmy zapytać o stanowisko panią syndyk. Pozostaje ofertyMateriały promocyjne partnera

Απу ωλуկуνибрα	Ρозаዳυշ ущቻ	Еֆ тոсեщኃρ	Их щωвищуп
ቸбиሶօֆ св	Едըլω ዕяջуդежዧсв	Ղሷзը пиገи ωዑኚχθ	ማ всኛчиከሾнօш
Уኽብ ут	Տፖዩէኧሯли γ моσоፊуբ	Е տ շац	Сօտ εςазотри аգаቦэфեй
Клиረеηիւኞս прэдեψицоч υλεбаձе	Лաслε еծу ωст	ጷበ иዓիξа ош	Нዷςи глω
Щодፍ յէбዥւэፍу хурኺ	Омомераскሒ гፏֆիтуվևст ኽոмቾռոдև	Βህփицоգ ուρоሦ огещочеди	Γէк ե ςиχባкε
Свωдрօሐιл ቹуχу	Ըк գ	Σ леζա	ቪጯэξακиጬ оյеթուፍεш